Rozdział 7

… mężczyzny?

- Kochanie Ty moje najdroższ, to jest Alex – powiedział i wypuścił mnie z objęć.

Alexander (a właściwie, jak się okazało - Aleksandr) był młodym, dobrze zbudowanym mężczyzną, na oko w wieku Philippa. Jego błękitne oczy zdawały się przenikać mnie na wylot. Diamentowy kolczyk w uchu wyraźnie kontrastował z jego ciemną czuprynką.

- Lahmy, dla niej to ja bym mógł stać się hetero. – zaśmiał się partner mojego przyjaciela, a ja zgromiłam współlokatora wzrokiem.

- Stało się coś, Zuziu? – zapytał Philipp, obejmując mnie w pasie.

- Jesteś szują, Lahm. – odpowiedziałam, wyrwałam się z jego objęć i pobiegłam do pokoju, gdzie spali Ania i Piotruś. Rozpłakałam się. Chwilę po mnie do pokoju wszedł mój wspołlokator.

- Zuzia… - wyszeptał i przytulił mnie. – Zuzia, kochanie, powiedz mi, o co chozdi…

- Po co mnie całowałeś? Po co mnie całowałeś, wiedząc, że jesteś gejem? Nie pomyślałeś o tym, żę mogę się w Tobie zakochać? Nie…

- Zuzia, przepraszam. Ja… Ja wstydziłem się tego, że jestem homoseksualistą. Myślałem, że jak ciągle będę z Tobą, to w końcu uda mi się w Tobie zakochać. Wyszło trochę nie po mojej myśli, bo zakochałm się w Alexie. Ale Ciebie pokochałem całym sercem. I pomimo tego, że jestem z nim, to jesteś dla mnie bardzo, bardzo ważna i nikomu nie pozwolę, aby Cię skrzywdził. Wiem, że przed chwilą,  ja to zrobiłem, ale uwierz mi, że nie chciałem, żeby to tak wyszło. I nawet nie myśl o tym, że pozwolę Ci się wyprowadzić…

- Zraniłeś mnie, Philipp. Ale i tak nie mam się gdzie podziać, więc zostaję.

- Kocham Cię, wiesz o tym…

- Ej, mam pytanie. Wy… Czy Wy ze sobą, no, ten tego, sypiacie?

- Nie.

- Nie?

- Nie. No co Ty. Tak, wolę chłopców, ale chłopiec z chłopcem nie może sypiać.

- Może…

- Cicho, to jest obrzydliwe. Kocham Alexa, ale nie prześpię się z nim. Prędzej bym to zrobił z Tobą, lecz, niestety, nie podniecasz mnie, kochanie.

- Dowiedzieć się od faceta, że nie działa się na jego zmysły… Bezcenne… - powiedziałam z ironią.

- Pamiętaj, że jestem gejem.

- Mimo wszystko jest to nieprzyjemne.

- No przeeepraaaszaaam…

- Ale to dobrze, że z nim nie sypiasz.

- Ty powinnaś sobie kogoś znaleźć.

- Ale jak? Albo siedzę w szkole, albo z maluchami. Nie mam kiedy…

- A jakby tak, w któryś dzień, Alex został z dziećmi, a my pójdziemy na zakupy? Kupimy Ci jakąś ładną sukienkę. Nie możesz ciągle w spodniach chodzić.

- Dobra, jaki jest powód?

- Powód, czego?

- Prawdziwy powód, dla którego chcesz mi kupić sukienkę…

- Ok. Moi rodzice zaprosili nas na sobotę na grilla. O Tobie im opowiadałem, ale chciałbym, żeby poznali Alexa. W porządku?

- Treraz tak. – uśmiechnęłam się i wyszłam z pokoju.

Na kanapie w salonie rozgościł się Alexander. Popatrzył na mnie i z siatki, którą miał ze sobą, wyjął butelkę wódki. Pokręciłam przecząco głową i poszłam do kuchni, gdzie kończyła się przygotowywać nasza kolacja.

---------------------------------
Mam głęboką nadzieję, że Was zszokowałam ;)
Takie było zamierzenie :)
Pozdrawiam :*